Het verhaal van Joris

Joris zit in de bovenbouw en is hoogbegaafd. Hij wordt aangemeld omdat hij geen leer-en werkstrategieën heeft en al een aantal jaar met de hakken over de sloot overgaat. 

Joris zit in de bovenbouw en is hoogbegaafd. Hij wordt aangemeld omdat hij geen leer-en werkstrategieën heeft en al een aantal jaar met de hakken over de sloot overgaat. Het geeft thuis stress en gedoe. Het roer moet om.

Joris werkt ogenschijnlijk gewillig en vriendelijk mee, maar onderhuids gebeurt er een heleboel. Plannen? ‘Inderdaad heel handig, maar natuurlijk niet twee weken van tevoren al. Eerder startte ik een dag voor de toets, drie dagen is echt genoeg. En ja, thuis werk ik ook heel hard, al heb ik vaak wel drukke weekends, dan lukt het minder, maar ja daar kan ik helaas weinig aan doen en nee het gaat niet lukken vandaag om aan scheikunde te werken, want ik ben mijn boek kwijt; tja daar kan ik echt niets aan doen en u snapt…..’

Joris geeft niet zo makkelijk op. Zijn zeer sterke verbale vaardigheden doen je bijna geloven dat hij heus alles op orde heeft en zijn adagio is: ‘Het komt goed’. Ik weet dat het op deze wijze niet goed komt, maar ook voor Joris is ervaring de beste leermeester. Ik weet dat het geen zin heeft om nu mijn planning en aanpak door te drukken. Ik besluit hem nog even te volgen. We spreken af dat hij zijn ideeën over planning mag uitvoeren en dat hij om hulp vraagt als het nodig is. Ook dat ik ervan uitga dat hij ruime voldoendes haalt en wanneer dat niet zo is, we met elkaar om tafel gaan. We hebben een deal! Voldaan en vol zelfvertrouwen gaat Joris de toetsweek tegemoet. Dat wordt scoren! Maar ai, dat valt toch niet helemaal mee: een aantal aardige cijfers, maar ook twee dieptepunten. Volgens het boekje zoekt Joris de oorzaak van deze cijfers volledig buiten zichzelf: te moeilijke toets, te weinig tijd, de dag voor de toets was net de begeleider voor scheikunde niet aanwezig en uiteraard ook een hoofdstuk wat hem helemaal niet ligt en ook nooit zal gaan liggen….

Tijd voor de spiegel! Joris knikt, sputtert, gooit verbaal nog een keer alles in de strijd, maar moet uiteindelijk toch toegeven dat hij zelf debet is aan zijn twee slechte cijfers.
Nu pas kunnen we de echte deal gaan maken!