Mooi verhaal over een tweedeklasser

Voor de zomervakantie belde de vader van Merlijn. Het hele brugjaar was een drama geweest. Merlijn had er vanaf dag één geen zin in gehad. Er moest in het nieuwe schooljaar toch...

Voor de zomervakantie belde de vader van Merlijn. Het hele brugjaar was een drama geweest. Merlijn had er vanaf dag één geen zin in gehad. Er moest in het nieuwe schooljaar toch echt iets gaan gebeuren om dit schip te keren.

Hé, een brugger die vanaf dag één de handdoek in de ring gooit? Dat is gek! Doorvragen leidde tot het advies om Merlijn eerst maar eens te laten onderzoeken, want mogelijk een ontwikkelingsprobleem? De zomer konden we goed gebruiken om het probleem helder te krijgen. In september konden we dan hopelijk gericht aan de slag.

Zo gezegd, zo gedaan. Begin september was duidelijk wat er al die tijd aan had geschorst: Merlijn had AD(H)D, had geen sprankje zelfvertrouwen meer en liep ‘gemakshalve’ overal maar voor weg.

Alle hens aan dek: ouders, school, Leerstek en oh ja, Merlijn natuurlijk ook. Maar ach, die Merlijn. Die durfde niet aan dek te komen. Verdwaasd zat hij achter zijn tafel op de Leerstek. Tot in de kleinste details alle taken voorbereid, maar Merlijn kwam niet in beweging. ‘Ik kan het niet, ik weet het niet, dat moet je niet aan mij vragen’, zei Merlijn.
We ontkwamen er niet aan om heel veel samen met hem te doen: heel veel voordoen, samendoen en na verloop van tijd ook af en toe zelf doen. Overwinning als een rijtje Frans van vijf woorden gelukt was. En steeds maar weer dat proces benoemen. ‘Merlijn, wat is verwering?’ ‘ ‘Hoe moet ik dat weten?’ ‘Nou, kijk, dat staat hier in je boek! Schrijf jij het op je leerkaartje? Zie je nu dat jij dat antwoord zelf kunt vinden?’

Merlijn kon eerst echt niet geloven, dat hij dit zelf kon! De verwondering stond in zijn ogen te lezen.

Hoe het nu, na drie maanden, met Merlijn is? Goed! Hij komt naar de Leerstek met de juiste boeken in zijn zware tas. Hij gaat zitten, kijkt in zijn planning en gaat meteen aan de slag, nog voor hij is ingecheckt.

Hij leert meerdere rijtjes Franse woordjes in één keer, maakt samenvattingen m.b.v. gerichte vragen over de tekst en oefent extra voor lastige vakken. Zijn zelfvertrouwen groeit! Zijn we er al en haalt hij alleen maar negens en tienen? Nee, maar dat is ook niet wat nu belangrijk is. Natuurlijk, een goed cijfer doet Merlijn stralen, maar een zes vieren we ook als er in het proces mooie dingen zijn gebeurd!  Merlijn is inmiddels aan dek. Voorzichtig stuurt hij mee. Wij sturen nog volop mee, maar hij houdt zelf steeds vaker het roer vast. Door ervaring wijs aan het worden, zeilt hij vaker om de klippen heen. Wat is hij weer trots op zichzelf! Nou Merlijn, wat denk je dat wij zijn? Apetrots op jouw proces! Wat een voorrecht om dat te mogen begeleiden!